Eerste indrukken van Ghana!

21 augustus 2017 - Tamale, Ghana

Wauw, waar moet ik beginnen? Ik heb al zoveel gezien en meegemaakt, dat ik een goede selectie moet maken. Anders wordt dit verhaal natuurlijk veel te lang... 

Zaterdagochtend om 2.30u ging mijn avontuur eindelijk beginnen. Ik vertrok van huis richting Brussel. Vol verwachting en enthousiasme (en slaperige ogen) kwam ik aan op  airport. Eerst een vlucht van 3,5u naar Istanbul en dan nog een vlucht van 7,5u naar Accra. In de tweede vlucht was het al een beetje klein Afrika. Geen blanke te zien op mij na. Een man vroeg: "Are you alone?" Ik: "Yes." Hij: "Ok, please come and sit next to me." Ik: "No thanks, I'm fine." Zo, de toon was toen al gelijk gezet. 

7u later kwam ik eindelijk aan en werd ik opgehaald door een missionaris echtpaar. Ik kende ze nog niet persoonlijk, maar toen ik hen contacteerde wilde ze mij maar al te graag helpen. De vrouw van de organisatie bij wie ik eigenlijk zou logeren heeft malaria. Dit echtpaar behoort tot dezelfde kerkgemeenschap als waar ik in Nederland naartoe ga. Voordat ik hen eindelijk zag op AirPort waren er al ongeveer 5 of 6 andere mannen langsgekomen die beweren dat zij degene waren op wie ik wacht. Je moet nooit vragen: "Are you....?" Want ze zullen altijd "ja" zeggen. Gelukkig had ik met dit echtpaar een codewoord afgesproken, dus zolang niemand dat zei bleef ik mooi wachten.

Op zondag ben ik met ze mee geweest naar de kerk. Hartstikke leuk! En zó anders. Hele enthousiaste mensen die met volle overgave mee zingen (en dansen) in de zangdienst. In de kerk viel ik natuurlijk ook op met mijn Westerse gezicht. Gelijk een paar huwelijksaanzoeken en telefoonnummers in de wacht gesleept :p. Ik hoef hier in ieder geval niet bang te zijn om eeuwig vrijgezel te blijven. Genoeg mogelijkheden!

Accra is erg religieus, dus er zijn ontzettend veel kerken! De rit naar de kerk was 15 minuten en we kwamen wel 50 andere kerken tegen! Ik vraag me echt af hoe mensen kiezen naar welke kerk ze willen gaan. Eenmaal bij de kerk aangekomen wilde ik even vlug naar het toilet. Die was natuurlijk ook prachtig! Tot nu toe had ik trouwens nog nergens wc papier kunnen vinden (niet bij hen thuis en niet in de kerk).

In de middag heb ik dan eindelijk de beroemde fufu gegeten. Helaas heb ik hier geen foto van gemaakt. Voor de Antilianen onder ons; het lijkt op vunchi. Het is alleen niet van mais, maar van cassave en gebakken banaan gemaakt. Wat een top combi! Allebei hartstikke heerlijk, wat betekend dat fufu ook heel lekker is! Ik at dit in een soep met geitenvlees erin. Als al het eten in Ghana zo is, komt het helemaal goed! 

Dit missionaris echtpaar woont trouwens in een compound. Helemaal beschermt en vrij luxe voor Ghanese begrippen. In mijn ogen is het vervallen en achterstallig. De wc spoelt niet door, daar moet je een emmertje water in gooien. Er komt geen water uit de douche, dus ik moest douchen met een emmertje water. In de keuken hebben ze niet eens een kraan! Er is ook geen warm water in Ghana. Dus dat 'douchen' is ook heerlijk koud! 

Op maandagochtend kon ik eindelijk mijn reis weer voortzetten. Het project waar ik ga werken is namelijk niet in Accra, maar in Tamale. Dat is ongeveer 600km noordelijker. Van te voren had ik het kaartje al geboekt voor de busreis. Ze zeiden dat de bus om 4u 's ochtends zou vertrekken. Dus ik was er netjes om 4u. Hartstikke naïef natuurlijk.. die bus vertrok pas om 7u! Ik heb 3u moeten wachten bij de bushalte. Nu weet ik ook gelijk weer dat de Afrikaanse tijd echt anders is dan die van ons.

Naast je buskaartje moet je ook betalen voor het gewicht van je koffer(s). Deze mensen nemen gewoon vriezers, banken, dozen, stoelen etc. mee met de bus! Ongelofelijk hoe ze dat allemaal laten passen... In de bus zat ik naast Sadiq. Een vriendelijke man die naar Tamale moest, omdat zijn vader overleden is. We hebben veel gekletst. Hij is een beroemde cameraman en director. Hij maakt documentaires over (heel toevallig!) vrijwilligersorganisaties. Hij wilde mijn nummer zodat we een afspraak konden maken om een documentaire over mijn project te maken. Hmm, dat leek me dus niet zo een goed idee. De lange busreis was inmiddels begonnen. In Accra ziet alles er redelijk modern, maar ook armoedig uit. Maar hoe meer we naar het noorden reden, hoe armoediger het werd. In het zuiden zijn ze voornamelijk christelijk, dat zie je al aan de hoeveelheid kerken. Naar het noorden toe is er steeds meer islam en is er ook meer armoede. Tijdens de reis zag ik dit erg goed. Uiteindelijk kwamen we alleen nog maar langs krottenwijken, maar wel met een mooie moskee in het midden! Overal lopen losse geiten en kippen rond. Ik hoop dat je het allemaal goed op de foto's kan zien, want het was moeilijk goede foto's te maken in een rijdende bus. 

We hebben 3 pauzes gehad tijdens de rit van jawel; 12u! Sadiq haalde elke keer eten voor me, maar ik mag helemaal geen eten van de straat eten. Onze westerse magen kunnen dat niet aan. Dus ik moest die arme man elke keer weer vertellen dat ik het niet kan opeten. 

Tot de laatste pauze heb ik kunnen volhouden om niet naar de wc te gaan, maar nu kon ik niet meer (na al ongeveer 8u in de bus te hebben gezeten). Ik moet via een bruin weggetje achteraf naar de 'wc's' toe. Daar moest ik aangeven of ik moest plassen of poepen. Als je moet plassen, moet je vooral niet de waarheid vertellen! Je moet dan rechtsaf en achter een schotje staat iedereen gewoon naast elkaar in de squad houding te plassen. Totaal geen privacy! Ik besloot dus maar te zeggen dat ik moest poepen. Voor 50cent (= €0,10) kreeg ik een stukje wc papier en een bakje water mee. Ik moest linksaf en daar was een wc met wat schotjes eromheen, daar kon ik plassen en het wegspoelen met dit bakje water. Omg, wat stonk het daar!!! Totaal geen hygiene. 

Ik dacht dat het huis van de missionaris verschrikkelijk was, maar nu begrijp ik waarom ze zeiden dat zij in luxe leven! Dit was echt nog een graad erger. Die Afrikanen lachten mij alleen maar uit en zeiden: "welcome girl, this is Africa!" 

Overal waar ik loop en ben kijken mensen mij uitgebreid aan. Een meisje kwam naar me toe: "I'm sorry, but we like white people. Everybody is very interested in you!" Oké dan, ik moet dus maar eraan wennen dat iedereen naar me kijkt alsof ik een circusattractie ben. 

Na 12u rijden ben ik dan eindelijk in Tamale aangekomen. Wat een drukke stad! Hordes met mensen op straat, veel gebedshuisjes waar mensen aan het bidden waren, ook een kerk waar een dienst bezig was, verkopers die overal doorheen lopen, scooters, fietsers, en veel auto's. Het is zo anders dan in Accra! Hier is veel meer chaos en drukte. Kinderen die rondrennen, mensen die samen domino's spelen buiten, noem het maar op. Helaas was het al donker en kon ik geen foto's meer maken. Het wordt hier om 18.30u al donker en ze hebben (bijna) geen verlichting. Alles gebeurt gewoon in het donker.

Toen de bus zijn eindbestemming had bereikt zou iemand van de organisatie mij komen ophalen. Helaas kwam ook hij op de Afrikaanse tijd aan, waardoor ik een tijdje moederziel alleen buiten (in het donker!) moest wachten. Ook hier kwamen misschien wel tientallen Afrikaanse mannen naar me toe die beweerden dat zij degene waren waar ik op aan het wachten was. Wat als ik erin trapte en mee was gegaan? 

Ik vond het wel een beetje eng. Uiteindelijk kwam de echte Afrikaanse man mij ophalen en ben ik bij het vrijwilligershuis afgezet. De kok had al heerlijk voor me gekookt! Geen idee wat het was, maar het was lekker. Ik denk dat ik maar beter nooit kan vragen wat ik eet. Hier in Ghana drinkt iedereen uit zakjes water ipv flesjes. Lekker handig als je niet gelijk alles wil opdrinken! De komende week zal ik hier overnachten en vanaf zondag ga ik naar mijn gastgezin. 

Sorry, het was toch een lang verhaal geworden! Ik wilde nog meer vertellen, maar ik stop er maar even mee. Morgen krijg ik een fiets en een rondleiding door de stad heen. Woensdag begin ik op het project!

Kijk bij het tabje foto's en video's, want daar heb ik van alles geüpload. Ik kreeg het helaas niet in de tekst erbij. 

Nu ga ik heerlijk slapen. 

Liefs!

Foto’s

16 Reacties

  1. Noèmi:
    22 augustus 2017
    Ik hoop dat je snel je draai vind bij je gastgezin en kan wennen.
  2. Rizaira Caciano:
    22 augustus 2017
    Waaauw Viv! Zoveeel meegemaakt alweer!! Je houd je wel goed staande daar tussen al die zogenaamde verzoekjes daar haha..
    Hopelijk vind je snel je draai ...zal vast ff een cultuurshock voor je zijn joh..ben bnieuwd hoe je project gaat verlopen.. take care! Liefs
  3. Hanneke Gadir:
    22 augustus 2017

    Ik lig helemaal dubbel om je verhaal
    Met de leuke mannen vraag
    Ga indd nooit mee beloof me dat hihi
    En ga niet meer in het donker buiten wachten

    Nou geniet er van meid
    Vind je echt stoer.
  4. Rebecca:
    22 augustus 2017
    Wow wat een avontuur al! Leuk verteld, ik zie het al helemaal voor me. Wel goed dat je de wijsheid hebt om te onderscheiden wie je wel en niet kan vertrouwen. Nou heel veel succes en ben benieuwd naar de rest van jouw verhalen! xxx
  5. Rachelle:
    22 augustus 2017
    Man o man Viv, wat vind ik jou stoer! Zo in je eentje. Maar ik vind het geweldig om te lezen hoe het met je gaat en ben heel erg benieuwd naar de rest van jouw avonturen!
    Liefs Rach

    p.s.: Ik was aan het ontbijten toen ik dat stukje over de "wc's" las haha!
  6. Kelly leusink:
    22 augustus 2017
    Super gaaf!
    Ik ga alles helemaal volgen.
    Wat een avontuur :D
  7. Hilde Maahury:
    22 augustus 2017
    Wat een leuke beschrijving, ik vind je goed schrijven! Ik zit echt helemaal in het verhaal! En die wc's... wat den grap! Zo ben je extra blij met stromend water en goed sanitair;) Laat ons vooral veel meegenieten van je avonturen!
  8. Suzanne:
    22 augustus 2017
    Hey,viv
    Alles na jou zin daar .....hihihihi. vragen jou geen fooi vanaf airport tot aan de super market waar ook gaat elke keer fooi .dat was wel bij mijn . Vandaar dat ik vraag. Weest voorzichtig met jou geld hey hou goed bij je .en heb een fijn tijd .geniet ervan meid .knuffels xx
  9. Piet van den Boomen:
    22 augustus 2017
    Nou Vivian
    No guts no glory...maar die guts heb jij zeker.
  10. Mariëlle:
    22 augustus 2017
    Je maakt t wel weer mee hè! Take care!
  11. Michanne:
    22 augustus 2017
    Wooow Vivian! Ik kom er nu achter dat je helemaal in Ghana bent! Je schrijft echt leuk! Veeel plezier en geniet ervan!!! Ik ga zeker je blog volgen :) ik zit ondertussen 3 maanden in Engeland (niet zo exotisch) en ik blog ook.
  12. Shadrack:
    23 augustus 2017
    Heey Gigi, wat een leuk avontuur maar let wel op die mannen daar en trap nooit in hun verhaaltjes! Je kan ook echt goed schrijven. Misschien boekenschrijfster worden!
  13. Laila:
    23 augustus 2017
    Waauuw vief! Wat cool man! Je bent een dappere meid! Ik lag stuk tijdens het lezen van je verhaal. Ik kijk uit naar je volgend stukje.
  14. Lee:
    23 augustus 2017
    Wat een leuk en boeiend verhaal geschreven door onze wereldburger.
    Ben benieuwd naar je volgende blog.
    Enjoy en God bless.
  15. Esther:
    24 augustus 2017
    Wat geweldig om je te volgen!
    Geniet er van,
    Liefs!
  16. Erik Smits:
    27 augustus 2017
    Je schrijft inderdaad écht zeer boeiend! Talent! We volgen je blog en bidden dat je doelen bereikt zullen worden en dat God je beschermd en de weg leidt. God bless you!