Gastgezin en lokale toiletten

29 augustus 2017 - Tamale, Ghana

Vandaag schrijf ik vanuit mijn nieuwe verblijfplaats! Afgelopen zondagochtend ben ik namelijk verhuisd naar een arm traditioneel gezin. Om half 9 's ochtends stond de yellow yellow klaar om mij op te halen met mijn koffers. Zodra ik aankwam, kwam het gezin gelijk naar buiten rennen om mij te verwelkomen. Mijn koffers werden uit mijn handen gerukt en ze brachten mij naar mijn 'kamer'. Dit is een rond lemen hutje met een rieten dak. Hier in Ghana wonen alle families bij elkaar. Je blijft bij je moeder in het hutje wonen, totdat je trouwt. Dan krijg je een eigen hutje met je gezin. Als de man meerdere vrouwen heeft, hebben ze beiden een eigen hutje met hun kinderen (ja, ze mogen zoveel vrouwen hebben als ze willen en kunnen onderhouden!). De hutjes staan in een rondje en in het midden is een binnenplaats. Hier is de 'keuken' en staan alle potten en pannen gestald. Iets verderop is er nog een openlucht douche. Dit zijn vier muren met een opening (of zijn het dan eigenlijk drie muren?). Op de binnenplaats staan wat potten met water erin. Je kan je emmertje vullen met dit water en vervolgens gaan 'douchen'. Een wc hebben ze niet.... Daarvoor moet je naar het lokale toilet. Deze community heeft een eigen toiletgebouwtje. 

Ik kan je vertellen dat deze wc een hele ervaring is en dat ik daar echt heel erg aan moest wennen! De eerste avond moest ik plassen, voordat ik naar bed ging. Dus ik ging braaf naar het toiletgebouwtje. Ik durfde niet alleen in het donker daar naartoe te lopen dus Fuseini ging met me mee. Dat is 1 van de zonen in dit gastgezin. Toen ik de wc binnenliep met de zaklamp van mijn telefoon aan (er is geen licht daar), zag ik tientallen kakkerlakken rondrennen! Gillend rende ik, sneller dan het geluid, naar buiten. Wat een smerige boel!! Het stonk er ook ontzettend. De wc is eigenlijk een ruimte met vier gaten in de grond met schotjes ertussen. Er zijn geen deuren dus iedereen kan elkaar gezellig zien. Anyways, ik moest nog steeds erg nodig plassen, maar no way dat ik tussen die kakkerlakken mijn broek naar beneden ging doen. Fuseini lachte me natuurlijk vierkant uit en zei dat ik wel in de bosjes kon plassen. Ik weet niet wat beter is? Daar lopen toch ook beesten? In ieder geval stinkt het daar niet zo en is het gewoon lekker in de frisse buitenlucht. Dus ik heb dat maar gedaan. Maar och, wat voelde ik me ongemakkelijk! 

Nu ik inmiddels al drie dagen heb mogen meedraaien in een Ghanees gezin, kan ik heel goed zien hoe het Ghanese cultuur is en hoe het dagelijks leven eruitziet. Ghanezen zijn geen praters. Ze zeggen hooguit het noodzakelijke tegen elkaar en verder niks. De vrouwen werken ontzettend hard. Er is een duidelijke man-vrouw verdeling. De vrouwen zorgen voor de kinderen en dieren, koken, wassen, afwassen en dan is de dag praktisch alweer voorbij. Je moet je indenken dat kleding wassen en koken bijvoorbeeld al taken zijn die uren in beslag nemen, aangezien ze alles op de oude manier doen. De was wordt met de hand geboend en het eten wordt bereid op een vuurtje buiten. Dit vuurtje heeft geen verschillende standen, dus je moet constant in de buurt blijven en roeren, anders brand alles aan. Ik heb echt bewondering voor deze vrouwen. Ik klaag al als ik de was moet draaien in Nederland, maar eigenlijk moet ik alleen maar de witte was van gekleurde was scheiden en het in de machine stoppen en op een knopje drukken. Deze vrouwen zitten uren te boenen, zonder te klagen! En over koken hoeven we het dan nog niet eens te hebben... Je kan op 1 hand tellen hoe vaak ik dit jaar gekookt heb, dus dan kun je je wel voorstellen hoe leuk ik dat vind. De mannen die zorgen dat het geld binnen komt. Ze vertrekken 's ochtends vroeg en komen 's avonds laat thuis. De mannen hebben allemaal meerdere vrouwen en staan zeker open voor nog meer vrouwen. Dat is echt super vreemd en iets waar ik zeker niet aan kan wennen. Ik weet eigenlijk alleen maar dat ze getrouwd zijn, omdat ik zie dat ze in hetzelfde hutje wonen. Anders had ik gedacht dat het vrijgezelle mannen zijn! Ze kijken niet op of om naar hun vrouw en zeggen al helemaal niks tegen ze. En dat terwijl zij de hele dag ontzettend hard voor hem werkt. Mijn conclusie is dat ze geen liefde en genegenheid kennen. Ze trouwen alleen maar, omdat het hoort en ze veel nakomelingen willen hebben. Dit gezin is trouwens moslim, vandaar dat ze meerdere vrouwen mogen hebben. Misschien is mijn conclusie verkeerd, maar hoe kunnen ze getrouwd zijn en nog steeds willen trouwen met iemand anders? 

In het weeshuis waar ik werk sprak ik met een vrouw die getrouwd is met een man die twee vrouwen heeft. Ze zei dat ze het verschrikkelijk vind! Ze zegt dat het niet goed is en dat het niet zo hoort. De vrouwen hebben onderling alleen maar ruzie en er heerst zeker een rivaliteit. Ik vond het heel bijzonder om dit van een vrouw te horen. Ik dacht dat iedereen dit normaal vind en het accepteert. 

Afgelopen zondag ben ik trouwens naar de kerk geweest. Dit was een hele bijzondere ervaring! Dit is echt een lokale kerk en dus geen onderdeel van mijn kerkgemeenschap. Honderden mensen waren bijeen gekomen. Voorin stond een koor met een koorleider. Wauw, wat een goede muziek! Dit koor was echt ontzettend goed! In perfecte harmonie zongen ze een heleboel liederen. Ik kon heerlijk genieten. Meezingen kon niet, want de liedjes kende ik niet. Behalve eentje! "For He is Lord." Dit nummer is zeker niet onbekend voor de lezers van mijn kerk, haha! Pastor Mitchells lievelingsnummer. Maar hoe zij het zongen... zo hebben we het nog nooit gehoord. Het was prachtig. De liturgie was wel heel anders dan bij ons bekend. De preek was hooguit 10min, de aankondigingen ongeveer 45min, en een zangdienst van ongeveer 2u. Het was dus een hele lange dienst met een korte boodschap. Iedereen komt uiterst opgetut naar de dienst. Ze zagen er prachtig uit. Het was heel leuk om een keer zo een dienst mee te maken. Iedereen danst en zingt uitbundig mee. Helaas mocht ik in deze kerk niet filmen of fotograferen. Het was een hele enthousiaste en blije dienst. Wij kunnen daar zeker iets van leren. Wij gaan met al onze zorgen, problemen en verdriet naar de kerk en kunnen dat niet van ons afzetten. Deze mensen hebben veel grotere problemen dan wij en zij zijn zo enthousiast en blij om in de kerk te zijn. Wij zouden ons eigenlijk moeten schamen! Wij mogen alleen maar dankbaar zijn voor al onze zegeningen en voorspoed die we hebben in vergelijking met deze mensen. 

Nu ik in een gastgezin verblijf kan ik ook heel goed de hygiene van dit soort gezinnen zien en ik kan je vertellen dat die niet erg hoog aangeschreven staat bij mij. Aangezien ze geen warm water hebben, wassen ze af met koud water. Afwassen gebeurt met een heel vies oud doekje en wat zeep (of soms geen zeep en wordt het alleen maar met water afgespoeld). De beesten lopen constant door het koken heen en likken wel eens uit de pan. Alles blijft buiten in de openlucht staan. God weet hoeveel bacteriën daarin zijn gekomen! Rob Geus zou de hele boel gesloten hebben hier. Ik heb er best veel moeite mee en het is echt iets waar ik me deze dagen overheen moet zetten. Om jullie een beeld van mij te geven: ik neem altijd plastic borden, bestek en bekers mee op vakantie. Nooit gebruik ik die van het vakantiehuisje. Ik vind dat smerig! Ook al hebben we het zelf afgewassen. Ik loop nooit op blote voeten, want dat vind ik vies. Alles moet altijd schoon zijn. Ik word gek van viezigheid en rommel. Nou, dan moet je eigenlijk niet naar Afrika komen. Hier is het alles behalve opgeruimd en schoon. Inmiddels durf ik al op blote voeten te lopen. Het is hier gewoon handiger op blote voeten dan met die slippers waar elke keer steentjes tussen je voet en slipper komen. Iedereen heeft hier mega vieze voeten en nu ik ook. Verder durf ik inmiddels naar het lokale toilet! Dat had ik de eerste dag nooit verwacht. Aan alle vieze geuren hier ben ik inmiddels gewend. De eerste dag werd ik boos op een kindje, omdat hij met zijn vieze handen aan mijn kleren kwam en het vies werd. Nu kan het me niks meer schelen. De handjes van die kindjes zijn altijd super vies en hun kleren ook, dus het maakt niet uit als mijn kleren ook vies worden. Nooit eet ik met mijn handen. Ik vind dat echt heel smerig (en ik vind het ook vies om te zien). Maar geloof me, hier eet je liever met je handen dan met dit bestek. Dus ik eet inmiddels ook met mijn (vieze) handen. Mijn maag heeft ineens wel een hoop extra bacteriën te verwerken! 

De eerste avond bij mijn gastgezin kreeg ik rijst met ei. Dit was de eerste keer dat ik zag hoe het gemaakt is en in wat voor bordje het gestopt is. Ik was al misselijk, voordat ik begon met eten. Ik moest echt mijn verstand op nul zetten en het eten, maar het lukte me niet! Helaas heb ik (meerdere keren) moeten overgeven.... Zo erg vond ik het. En het zit echt tussen de oren, want het eten smaakte eigenlijk prima. Nu kan ik me er wel overheen zetten en eet ik gewoon mijn eten op. Dit is een arm gezien en ze kunnen zich geen vlees veroorloven. Ik ben dus nu een aantal weken vegetariër. Hier in Ghana zijn ze trouwens hartstikke fan van ei. Tot nu toe heb ik elke dag ei gegeten in Ghana. Hier maken ze zich duidelijk geen zorgen over Fipronil. Is dat trouwens nog een ding in Nederland? 

Het weeshuis waar ik nu elke ochtend werk is echt een geweldige plek. De kindjes zijn zo schattig en lief. Ik leer daar heel veel. Ik heb de kleren van de kids gewassen met de hand! Wat een werk zeg. Gelukkig kreeg ik hulp van de kindjes. Daarna gingen we de kleren ophangen om te drogen, maar dat doen ze gewoon aan de takken van het hek. Het is echt hartstikke basic hier! De vrouwen hebben me leren koken op hun manier. De pannen staan op het vuur in een klein hokje. Er is daar binnen dus een hoop rookvorming. Ik ben dat helemaal niet gewend en mijn ogen kunnen daar echt niet tegen! Ik bleef maar huilen en huilen. De vrouwen lachten me uiteraard uit. Ik ben inmiddels gewend dat ik die onwetende en onbekwame blanke ben. Maar ik vind het geweldig om dit allemaal mee te maken! 

Vroeger vond ik tienerkamp al flink afzien. Dit is een bootcamp dat jaarlijks georganiseerd wordt door mijn kerk voor de tieners. Nu heb ik het gevoel dat ik op tienerkamp 2.0 zit. Het is echt zwaar om je mentaal overal overheen te zetten en je eigen grenzen zo te verleggen. Ik slaap dus nu in het lemen hutje en dat is echt ontzettend heet. Er is hier natuurlijk geen ventilator of airco. De deur kan niet op slot, maar ik voel me hier gelukkig wel veilig. 

Verder speel ik veel met de kindjes in het weeshuis, nadat de huishoudelijke taken voltooid zijn. Deze kindjes hebben echt letterlijk helemaal niks. Ze dragen allemaal kapotte kleren en schoenen en zijn hartstikke ongewassen. Toch lachen en spelen ze alleen maar. Deze kinderen weten niet beter. Vol trots laten ze een voor een hun kamer zien. Mijn hart breekt om die lelijke, vieze, vervallen kamers te zien, maar zij zijn ontzettend trots. Ongelofelijk dat een mens zo blij kan zijn zonder enige bezittingen. Het zijn hele tevreden kinderen en ze helpen zonder te klagen mee in de huishouding. Zo een dienstbare houding zie je toch echt niet bij onze kinderen in Nederland (oké, jullie kinderen. Ik heb er nog geen een, maar die wordt sowieso een wonderkind). 

Ghanezen hechten trouwens helemaal geen waarde aan bezittingen. Ze hebben het niet nodig om gelukkig te zijn. Hierdoor delen ze heel makkelijk. Iedereen leent en gebruikt elkaar spullen. Dit is heel bijzonder om te zien. Ik zei een keer: "Look at that car! Would you like to have a car like that?" Toen zei Fuseini: "I'm happy for him that he can have a car like that, but I don't need it. I can't afford it, so I won't even think about it. And I'm happy without it and it makes no sense to want something when you don't have the money for it. Just be happy with everything that you have." Wauw, dat is toch bijzonder. Wij willen altijd meer en dromen altijd over van alles dat we willen, maar Ghanezen doen dat niet. Ze zijn tevreden met wat ze hebben. 

Hoe meer ik met verschillende Ghanezen praat, hoe meer ik leer. Mijn ogen worden echt geopend. Wij zitten zo vast in ons mooie Westerse wereldje, dat we totaal vergeten dat er mensen leven die heel anders opgroeien en leven dan wij. Nooit hoor je ze klagen over hun armoede. Wij denken dat ze altijd maar bedelen en dingen van ons willen, maar dat is helemaal niet zo. Wij vinden hen zielig omdat ze zoveel missen, maar eigenlijk maakt het hen niks uit. 

Nog steeds kijk ik mijn ogen uit hier! Gister zag ik een scooter voorbij komen met 6 mensen erop! Ongelofelijk hoe ze dat doen. Ook zag ik die scooter met aanhangwagen (ik weet inmiddels de naam: motorking) met 4 banken op elkaar gestapeld! 

Ook zie ik vaak kleine baby's met een zwarte streep onder hun ogen. Net als de farao. Ik heb al aan verschillende mensen gevraagd waarom ze dat doen, maar niemand weet het eigenlijk. Het is gewoon traditie. Ik kan me niet voorstellen dat het geen diepere betekenis heeft, maar niemand kan me dat vertellen. Ook hebben veel kindjes een ketting met een soort bruin leren tasje eraan. Dit zit verstopt onder de kleren. Ook dit vind iedereen normaal en wordt gezien als een jarenoude traditie. Dus als iemand me kan vertellen waarom dit gebeurt? Dat zou fijn zijn! 

Vandaag ben ik naar een culturele avond in het dorp geweest. Verschillende 'stammen' kwamen bijeen en dansten hun eigen culturele dans. Dit was heel leuk om te zien! Het begon om 17u en ik zou met Fuseini rond 16.45u gaan. Dit was natuurlijk wishful thinking. We kwamen pas om 18.15u aan en maakten dus alleen nog maar het einde mee. Wel jammer dat ik niet alles kon zien, maar het was toch leuk om een glimp op te vangen. Ook aan deze Ghaneze tijden irriteer ik me niet meer. Niemand is ooit op tijd en dat moet je gewoon accepteren. Eerlijk gezegd kom ik zelf ook niet meer op tijd, anders zit ik toch alleen maar te wachten. Hopelijk kan ik in Nederland wel weer op tijd komen...! 

Deze keer waren het misschien minder grappige en leuke verhalen, maar voornamelijk de positieve eigenschappen van de Ghanezen en wat we ervan kunnen leren. Dit is wat me de afgelopen dagen erg bezighoudt. Hopelijk kunnen jullie je vinden in mijn verhaal en hebben jullie er iets aan!

Jullie weten de foto's en video's wel de vinden op de andere pagina's! 

Tot over een paar daagjes weer X

Foto’s

12 Reacties

  1. Noèmi:
    30 augustus 2017
    Hoi lieve Vivian. Ik heb elk verhaal vol bewondering gelezen. Wat kun je ook goed schrijven of je goed verwoorden. Ik ben super geboeid. Het klinkt erg bijzonder wat je meemaakt en ik denk dat je er een nog mooier mens van wordt. Terwijl je al zo prachtig bent .
  2. Vicky:
    30 augustus 2017
    Lieve Vivian,

    Wat ben je toch een topper!
    Ik heb al je verhalen, foto's en filmpjes bekeken. Ik vind ze stuk voor stuk enorm indrukwekkend!
    Het eerste wat in me opkomt is waaw wat ongelooflijk moedig en sterk ben jij! En wat verwoord je alles mooi! Ik kijk uit naar je volgende verhalen en foto's.
    Pas goed op jezelf lieverd!

    Hele dikke knuffel
    Vicky
  3. Papa:
    30 augustus 2017
    Ik heb weer genoten van je geweldige avonturen in Tamale! Heel goed gedaan Viv! Ik kan niet wachten om je volgend reisverhaal te lezen! Liefs.
  4. Tineke van Tilborg:
    30 augustus 2017
    Hoi Vivian, je kan goed schrijven!!! Ik geniet van je verhalen en lees ze met veel plezier. Ik vind het knap van je om zo'n reis in je eentje te ondernemen, maar ik maak uit je verhalen op dat je (gelukkig) sterk in je schoenen staat.
    Vlg mij zijn die zwarte strepen onder de ogen een bescherming tegen de zon.( voor je ogen dan) de zon weerkaatst dan niet in de ogen. Als iemand geen zonnebril heeft en in de sneeuw moet lopen met zonnenschijn doen ze dat ook wel.
  5. Jeanette:
    30 augustus 2017
    Wauw viv! Wat maak je toch allemaal mee!! Heel gaaf!!
    Ik ben benieuwd wat je de komende weken nog te wachtten staat!!
    De fipronil situatie loopt een klein beetje op z'n einde, de eieren in de supermarkt kun je gewoon weer eten alleen de producten waar ei in verwerkt zit is nog vaag. Ze verwerken eieren tot poeder en dat is lang houdbaar... Maargoed ze lossen het wel weer op
    Geniet lekker van het weer daar want hier regent het pijpenstelen!

    Liefs en dikke kus van de kinderen!
    jeanette
  6. Léomie Richardson:
    31 augustus 2017
    Loving the stories! Keep them coming!

    Ik heb ook even navraag gedaan aan mijn Ghanese vrienden. Ze weten ook niet precies waarom baby's zo een zwarte streep hebben en ook niet waarom kinderen zo een ketting met een leren tasje dragen. Grappig is dat! Ik zou het ook graag willen weten, als je erachter komt!

    xx Léomie
  7. Saskia:
    31 augustus 2017
    Ey Vivi, wat geweldig weer en wat geniet ik van je verhalen!

    Van die strepen onder de ogen weet ik wel dat ze dat in India ook doen bij de kindjes maar dat is, heb ik me ooit laten vertellen, om ze 'lelijker' te maken zodat ze niet ontvoerd worden. Las net een andere reactie dat het voor de zon is, dat lijkt me dan wat waarschijnlijker als ik de rest van je verhaal zo lees maar goed dacht geef het je nog even mee ;-)

    Zal Tommy eens vragen over die tasjes, misschien weet hij het. In Benin weet ik wel dragen veel kinderen kruizen om hun nek of polsen (de babies), als men groter wordt worden het afbeeldingen van Jezus aan een ketting, zo geloven ze dan dat ze beschermt zijn. We weten onze uiteindelijk redding vraagt niet veel dan een simpel en welwillend 'ja' maar zo'n ketting/armband maakt het nog net even wat simpeler ;-) Anywayz weet dat ze daar met name moslim zijn maar wellicht dat het toch met bescherming te maken heeft?

    Liefs Sas
  8. Barbara:
    31 augustus 2017
    Ik ben ashanti en heel erg leuk weetje wat nou zo raar is wij gooien hier in Nederland alles weg maar hun hebben bijna niks om te eeten gr ashanti nog veel plezier
  9. Barbara:
    31 augustus 2017
    Halo met ashanti ik het mooi dat je daar naar toe bend gegaan en weetje hier in Nederland hebben we veel eeten daar bijna niet en nog heel veel pleizplezier maken he
  10. Tante Patty:
    31 augustus 2017
    Lieve schat, ik heb weer genoten...Prachtig! Door jouw belevenissen en verhalen, help je mij mentaal en geestelijk voor te bereiden op mijn reis naar India (vertek morgen). Dankjewel! Hou je goed and God Bless your beautiful heart. We love you and are proud of you ❤❤ Tante Patty
  11. Kelly leusink:
    1 september 2017
    Hey viv! Ik weet niet of je het al wist. Maar vorige week bevallen. En deze kraamtijd goed kunnen vullen met het lezen van jou verhaaltjes.
  12. Rizaira Caciano:
    2 september 2017
    Hee Viv,
    Wat je zegt; hele ander verhaal dan je andere verhalen.. maar ow zoo waar!! Goed van je zeg hoe je met de cultuur omgaat, tuurlijk is t in begin wennen maar je gaat er wel snel in mee hoe t daar gaat.. knap man!
    K vind je zoiezo ontzettend dapper!! Succes daar nog, take care!
    Liefs!